Rodzaje depresji – jak je rozróżnić

Depresja może przybierać wiele form. To nie tylko smutek i przygnębienie, ale też utrata radości życia i zainteresowań. Osoba doświadczająca depresji działa w zwolnionym tempie, ma zaburzenia koncentracji i niższą samoocenę. W sposób pesymistyczny patrzy na świat, negatywnie ocenia przeszłość i nie widzi szans na poprawę sytuacji. To właśnie analizowaniu przeszłości poświęca wiele czasu i energii. W tym zaburzeniu charakterystyczne są tez zaburzenia snu, który jest płytki i nie daje odpoczynku.

Najczęstszymi rodzajami depresji są:

Depresja egzogenna / reaktywna – to najbardziej rozpowszechniona forma depresji. Wywołana jest poprzez czynniki środowiskowe, relacje społeczne i poczucie osamotnienia jednostki. Przyczyniają się do niej też traumatyczne wydarzenia z życia np. śmierć bliskiej osoby. Jej przebieg może mieć formy od łagodnej, poprzez umiarkowaną do ciężkiej. Najskuteczniejsze sposoby leczenia to psychoterapia lub połącznie psychoterapii z farmakoterapią (przyjmowaniem leków).

Depresja endogenna – czynnikiem generującym chorobę jest często podłoże generyczne. Objawia się dużym nasileniem i zazwyczaj nie jest poprzedzona trudnymi doświadczeniami. Polega na zaburzeniu pracy neuroprzekaźników w mózgu, co wpływa na pogorszenie stanu i samopoczucia pacjenta. W przypadku tej choroby najlepiej sprawdza się farmakoterapia.

Depresja maskowana – czy zdarzyło Ci się spotkać osobę, która nieustająco skarży się na różne zaburzenia bólowe, męczliwość, problemy z pamięcią i dodatkowo często wyraża lęk przed ciężkimi chorobami. Może to być przypadek depresji maskowanej, gdzie osoba nie doświadcza bezpośrednio smutku a zastępują go wszelakie zaburzenia ze strony ciała. Jest ona trudna w diagnozie i często nie w pełni leczona, gdy terapii poddawane są jedynie objawy somatyczne.

Depresja lękowa – jest to poważny przeciwnik. Połączenie depresji z licznymi nerwicami i zaburzeniami lękowymi. Osoby cierpiące na tę przypadłość stale odczuwają silny lęk. Stan ten nasila się głównie z samego rana i zaraz przed położeniem się spać. Pacjenci często też skarżą się na ciągłe zmęczenie i zaburzenia somatyczne. Choroba ta może wejść w fazę przewlekłą i przyczynić się do wycofania pacjenta z życia społecznego.

Depresja poporodowa – jeden z bardziej rozpoznawalnych rodzajów depresji, zwana jest tez „baby blues”. Pojawia się w ciągu kilku pierwszych tygodni po urodzeniu dziecka. Kobiety doświadczające tego stanu mają często poczucie bycia przytłoczonymi opieką nad dzieckiem, przekonaniem o byciu niewystająco dobrą matką, czasami związane jest to zmyślamy o wyrządzeniu krzywdy sobie lub dziecku. W wyniku uporczywych myśli pojawiają się symptomy typowe dla innych rodzajów depresji: obniżony nastrój, męczliwość, pesymistyczne postrzeganie rzeczywistości, brak chęci do życia.

Depresja sezonowa – relatywnie łagodna forma tej choroby, która pojawia się w okresie jesienno-zimowym, a ustępujące wiosną i latem. Objawy, takie jak obniżony nastrój i smutek zakłócają emocjonalne, poznawcze i fizjologiczne funkcjonowanie człowieka. Występują one codziennie lub prawie codziennie oraz trwają przez okres, co najmniej dwóch tygodni. O diagnozie depresji sezonowej możemy mówić, gdy symptomy choroby pojawiają się cyklicznie przez minimum 2 lata.

Przedstawione opisy dotyczą najczęściej występujących form depresji, jedna nie wyczerpują tego tematu. Jest to choroba, która przybiera wiele form, co więcej każda z nich może się cechować różnym poziomem nasilenia. Aby przeprowadzić diagnozę depresji niezbędna jest konsultacja z psychologiem lub lekarzem psychiatrą.