Wsparcie psychologiczne osoby chorującej na SM – jak robić to najefektywniej?

Informacja o chorobie bliskiej osoby to zawsze trudne doświadczenie, na które nie sposób się przygotować.  Mimo że finalną diagnozę poprzedza często wiele badań i liczne pobyty w szpitalu, ta wiadomość może z początku wywoływać niedowierzanie osoby chorującej, jak i jej bliskich. Pojawia się wiele pytań i niepokojów dotyczących przyszłości, a koncentracja otoczenia skupiona jest na osobie zdiagnozowanej. W okresie tym, szczególnie obfitującym w trudne emocje, niezwykle ważne jest wsparcie rodziny, przyjaciół i środowiska. Gdy udzielamy takiej pomocy, warto zwrócić uwagę na kilka aspektów, by nasze wysiłki były jak najbardziej efektywne i przyniosły ulgę bliskiej nam osobie.

Niezwykle istotną kwestią jest język, którego używamy. Naszą naturalną tendencją, gdy widzimy kogoś w smutku, jest pocieszanie tej osoby.  Niemal na wyciągnięcie ręki są zwroty z kategorii: „Nie przejmuj się.” , „Wszystko będzie dobrze.”, „Uśmiechnij się.” . Czasami można poczuć się zagubionym, gdy mimo naszych najlepszych intencji chory nie reaguje tak, ja byśmy się tego spodziewali, a próby pocieszenia kończą się dodatkowym zdystansowaniem lub nawet złością. Warto pamiętać, że osoba, która doświadcza choroby często jest w silnych, negatywnych emocjach. Starając się uszczęśliwić ją na siłę nie dajemy jej przestrzeni na wyrażenie tego, co czuje. Warto spróbować wysłuchania drugiej osoby, bez negowania jej przeżyć. Bycie przy drugim człowieku i pozwolenie na wyrażenie swoich obaw i emocji może sprawić, że poczuje się on lepiej. Ważne jest, aby w czasie słuchania nie starać się udzielać rad i nie negować tego, co mówi nasz rozmówca.

Warto też ustalić czego potrzebuje nasz bliski. Wiele z nas zgaduje jakie mogą być potrzeby innych i na podstawie tego stara się na nie odpowiedzieć. Takie „czytanie w myślach” może również narazić nas na rozczarowanie. Osoba chorująca może potrzebować zarówno wsparcia „logistycznego” w postaci zakupów lub powiezienia do lekarza,  jak i emocjonalnego, czyli towarzystwa, wysłuchania, poczucia, że nie jest się samemu w trudnej sytuacji. Z racji, że każdy ma inne potrzeby i sytuację życiową, te oczekiwania też będą się różnić. Zapytanie „Czego potrzebujesz?” lub „Co mogę dla Ciebie zrobić? „ może zaoszczędzić nam wielu nieporozumień.

Pomocą w zrozumieniu drugiej osoby będzie też wiedza o chorobie. SM jest schorzeniem złożonym, a jego przebieg zależy od wielu czynników. Historia medyczna dwóch osób, które usłyszały diagnozę w tym samym czasie, może się znacząco różnić. Dalego szczególnie warto być selektywnym przy wyborze źródeł informacji. Nie wszystkie dane na stronach internetowych zamieszczane są przez osoby z medycznym przygotowaniem lub mierzące się z tą samą odmianą choroby.  Rzetelną wiedzę można uzyskać na stronie internetowej oraz bezpłatnej infolinii PTSR.

Zdarzyć się może, że mimo najlepszego wsparcia bliskich i przyjaciół osoba chorująca czuje się przytłoczona przeżywanymi emocjami. Pojawić mogą się również trudność w akceptacji choroby oraz niepokój o przyszłość. Dotyczy to zarówno osób, które niedawno zostały zdiagnozowane, jaki tych, którzy doświadczają choroby od dłuższego czasu. Warto w takiej sytuacji skorzystać z pomocy psychologicznej. Stwardnienie rozsiane, ale także inne choroby, szczególnie przewlekłe, mogą być dużym obciążeniem psychicznym, powodować stres, lęk, uczucie dyskomfortu. Psycholog jest osobą, która może wesprzeć i pomóc w poszukiwaniu skutecznych rozwiązań. Podobnie jak korzystanie z pomocy lekarza czy fizjoterapeuty, sięganie po pomoc psychologiczną jest elementem dbania o swoje zdrowie.

Wsparcie drugiej osoby jest jednym z najcenniejszy zasobów, który może mieć człowiek doświadczający kryzysu. Zrozumienie i obecność przyjaznej istoty może zmniejszyć ciężar nawet najtrudniejszej sytuacji. Aktualnie mierzymy się ze szczególnie wymagającym okresem. Czas epidemii COVID-19 i związanej z nią izolacji zwiększa nasze poczucie napięcia i zagrożenia. Szczególnie w tym okresie warto skupić się na tym, żeby walczyć z poczuciem osamotnienia osób chorujących. Nawet gdy spotkania na żywo są utrudnione, pozostaje nam wiele alternatywnych środków komunikacji, od telefonu po liczne komunikatory online. Bliscy i rodzina, niezależnie od formy i rodzaju świadczonej pomocy, wykonują niezwykle istotną pracę, która też bywa trudna i obciążająca psychicznie.  Warto pamiętać, że to niezwykle potrzebne zadanie,  które z czasem może znacząco wzmocnić osobę chorującą oraz pomóc jej  odnaleźć się w nowej rzeczywistości.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o chorobie, zachęcam do zaglądnięcia tutaj: https://ptsr.org.pl/przewodnik-dla-nowo-zdiagnozowanych